که تاوده وایې که کلک

که لوړ کړې که کوتک

په دا پوچو به نادانه

هیڅ و نه کړې د فلک

شدني درباندې وشوه

که د کک وو که د لک

بل علاج نشته بې صبره

دغه رنځ لره بې شک

چې په شوي کار څه وایې

پوچ پوچ وايې وهې جک

په لږ تاو مه شه نادانه

لکه ډول و سُر ته تک

نه مدام په سړي غم وي

نه ښادي په هر دمک

ګاه سړی خوښ و خرم وي

ګاه له غمه وي هک پک

کله وږې کولمې نښتې

کله موړ تر حلقه ډک

ګاه زمری شې میدان نیسې

ګاه د سوړې شې مږک

چېرته ویر چېرته سندرې

چېرې خوار چېرې اوزبک

که يې کار په یوه رنګ وای

نه به وای آسمان ابلک

نه تنها په تا ستم دی

د دې دور یکا یک

په دا ځور کې ډېر خلق

د ستا مله دي چک په چک

بلکې لا لېرې نظر کړه

تر سما و تر سمک

په هر چا دی یو غشی

د فلک له لاسه لک

دا وبا ده لګېدلې

په هر کور په هر درک

مې باید چې په دا دام کې

نه کړی پړک مرغی زیرک

د حمید صبر سرور شه

په ستم د هر مردک